На лансирната рампа во вселенскиот центар Кенеди на Флорида, Спејс Икс го лансираше најновиот климатски сателит од Националната океанска и атмосферска администрација, или скратено НОАА.

Геостационарните оперативни еколошки сателити, или накратко „ГОУС“, имаат за цел да ги следат локалните временски настани како урагани, грмотевици и шумски пожари како и да ги следат нивните ефекти врз јавната безбедност.

НОАА го нарекува додавањето на овој четврти и последен сателит од серијата ГОУС како „најсофистициран систем за набљудување на времето и мониторинг на животната средина на западната хемисфера“.

Но, големата вест од вселената беше онаа што астронаутите на НАСА, Буч Вилмор и Сани Вилијамс останаа блокирани на Меѓународната вселенска станица.

Кога поранешните тест пилоти на морнарицата се качија на капсулата Старлајнер на Боинг на 5-ти јуни, леталото веќе имаше проблеми.

„Забележавме мало зголемување на стапката на истекување на хелиум за која зборувавме пред лансирањето. Можевме тоа да го видиме со нивото на резервоарот, кога системот ќе се отвори, во суштина, испушта хелиум од резервоарот во текот на целиот лет. Можевме да видиме и дека стапката на истекување беше малку повисока отколку што ја имавме пред летот“, вели Стив Стич од НАСА.

Хелиумот е од суштинско значење за маневрирањето на Старлајнер. Се користи за притискање на горивото на погоните на капсулата.

Тоа првично истекување - од неисправен гумен дел со големина на копче од кошула - им претходеше на другите што се случија среде летот.

А потоа откажаа уште пет од 28-те такви делови на капсулата. Астронаутите успеаја да поправат четири од нив.

Но, НАСА сè уште ги анализира проблемите и не одреди датум за враќање.

И покрај неуспесите, Боинг останува еден од првите два кандидати на НАСА за превоз на астронаути на и надвор од планетата, заедно со Спејс Икс.

Конечно оваа недела, дизајниран таканаречен лазач е надвор од овој свет. Наречен е „Рич Бут“, а истражувачите од калифорнискиот универзитет Стенфорд велат дека оваа модерна слика на класичен ровер може да ја отвори вратата за истражување на пештерата на Месечината или на Марс.

„Само замислете ги како 3-Д мерна лента. Тие се намотуваат многу мали и можат да се протегаат долго. И тогаш, на крајот на секој од овие стрели, имате држачи - а можеби и дополнителен сензорен елемент, каде што можете да видите каде поблиску фаќате и исто така видите како фаќачот всушност комуницира со површината“, објаснува Тони Чен од Универзитетот Стенфорд.

Истражувачите велат дека сензорите на Рич Бут му овозможуваат да ги идентификува површините што можат да се фатат и да одржува напнатост, како прстите на вашата рака.

По успешното тестирање во пустината Мохаве, истражувачите велат дека се надеваат дека еден ден ќе ги испратат машините на места каде што роботите никогаш не биле.