„Прво се занимавав со печурки, а потоа започнав да се занимавам со фотографија за да можам да ги документирам моите печурки. И навистина научив фотографија на погрешен начин, а тоа е само со правење лоши фотографии со години и години“, раскажува Алан Рокфелер.

„Значи, сè пред 2010 година е целосно неупотребливо. Знаете, она што навистина требаше да го направам е само да прашам како татко ми или некој како: „Еј, како да направам навистина добра слика на печурка? Но наместо тоа, веднаш што добив камера и почнав само да ја користам и беше многу лошо. Така, сега, можам да научам некого како да прави навистина добри слики со печурки за прилично кратко време. Исто така во еден ден, можам да научам некого за сите работи за кои ми требаа веројатно 20 години да се научам себе си затоа што сум тврдоглав“, додава Рокфелер.

А другиот начин да се добие добра слика за ова би бил само затворање на отворот. Значи, само сликам, додава тој.

Има многу причини поради кои е важно да се фотографира природата. Една од нив е научна документација, така што можете да ги снимите сите карактеристики што ги гледате.
„Другата е само да ги привлечем луѓето за природата. Значи, ако можете да направите навистина добра слика од нешто во природа, можете да ја споделите на социјалните мрежи, а илјадници луѓе ќе ја видат оваа слика и ќе кажат: „Леле, тоа нешто е навистина кул. Сакам да видам такво нешто. Сакам да можам да фотографирам такви фотографии“, вели Рокфелер.

„Така, навистина можете да го поттикнете ентузијазмот и возбудата на луѓето за природата со добра фотографија“.

„Светлината само доаѓаше од зад печурката, така што таа беше како сончев зрак кој доаѓаше кон мене, а јас сум некако од страната на сенка. Тоа е единствената слика што сум ја направил така. Ја сакам таква каква што е“.

„Печурките се навистина интересни. Тие се една од причините поради што отсекогаш сум сакал да бидам надвор во природа, но некако би се чувствувал како да не го користам добро моето време кога сум надвор во природа. Затоа што сигурно малку вежбам и е прилично убаво, но, дали навистина напредувам во некоја од моите цели кога сум надвор во природа? Така, речиси се чувствував виновен, исто како да ги поминувам сите мои викенди талкајќи по патеки. Но, кога навлегов во печурките, имам вистинска цел и си велам: „Не, не губам време“.“, смета Рокфелер.

Раскажува и за својата друга пасија:

„Кога бев во средно училиште, започнав со хакирање на компјутер. Така, правев многу незаконски пробивања во компјутери, затоа што кога имаш 14 години, е исто како да кршиш во армиска база и тоа е баш одлично. Но, кога завршив средно училиште, тогаш почнав да работам во индустријата правејќи компјутерско хакирање за компании и влади“.

„Вистина е дека компјутерското хакирање и фотографирањето на природата и проучувањето на печурките се целосна спротивност и затоа ми се допаѓаат толку многу. Зашто можете да правите многу моќни работи на компјутерот, но потоа постојано седите во затворен простор на компјутерско биро, и навистина е убаво да се биде надвор во природа, но сепак ви требаат компјутерите да ги соберете фотографиите и да го споделите она што го наоѓате во природата. Ако половина од моето време го поминувам во затворен простор на компјутер или во лабораторија, а половина од моето време на отворено во природа, тоа ми додава навистина добра рамнотежа на мојот живот, така што нема да се изморам ниту од едното, нито пак од другото“, вели Рокфелер.