Во центарот Вудроу Вилсон во Вашингтон, професорката по антропологија Василики Неофотистос од Њујоршкиот државен универзитет во Бафало ја претстави нејзината книга „Ризикот од војна - секојдневното живеење во Република Македонија“, издадена пролетва.
Неофотистос тврди дека секојдневната општествена интеракција меѓу Македонците и Албанците била причината судирот во 2001-ва да не се прошири. На вчерашната дискусија во Центарот Вилсон, пак, таа кажа дека во посткофликтна Македонија етничко-верските разлики се понагласени, земјата изгледа поразлична, и дека затоа е тешко да се предвиди каква улога ќе има новата реалност во општествената кохезија.
За Охридскиот рамковен договор, Неофотистос мисли дека е контроверзен во македонското општество, бидејќи помеѓу Македонците предизвикал претстава дека со промената на Уставот загубиле многу, а кај Албанците дека требало да биде спроведен уште одамна.
„Но, договорот посекако ги консолидираше етничките разлики на начин што не постоеше пред 2001-та, често на сметка на помалите заедници кои живеат во Македонија. Голем акцент е ставен на Македонците и Албанците, но не толку многу и на другите заедници кои живеат во земјата, како турската, српската, бошњачката, ромската“, коментира Неофотистос.
Згора на тоа, смета професорката по антропологија, многу Македонци се скептични дека меѓународната заедница е неутрална, затоа што албанските лидери ефикасно го користеа дискурсот на човековите права за да привлечат меѓународно внимание.
За Неофотистос, се` уште нерешеното прашање за името е извор на неизвесност, статусот на земјата останува нерешен и создава напнатост меѓу Македонците и Албанците, поттикнувајќи меѓуетничко ривалство. Албанците велат дека сакаат да се дел од ЕУ, без разлика како се нарекува земјата, а Македонците се понепопустливи кога е во прашање името, вели таа: „Фактот дека постои економска криза во Грција е важен момент. Дали владата би била заинтересирана да го реши спорот сега е друго прашање и надвор од доменот на моето истражување“.
Василики Неофотистос има докторат по антропологија од Универзитетот Харвард и покрај книгата, автор е на повеќе написи за етничката припадност, национализмот и мултикултурализмот на Балканот.
Неофотистос тврди дека секојдневната општествена интеракција меѓу Македонците и Албанците била причината судирот во 2001-ва да не се прошири. На вчерашната дискусија во Центарот Вилсон, пак, таа кажа дека во посткофликтна Македонија етничко-верските разлики се понагласени, земјата изгледа поразлична, и дека затоа е тешко да се предвиди каква улога ќе има новата реалност во општествената кохезија.
За Охридскиот рамковен договор, Неофотистос мисли дека е контроверзен во македонското општество, бидејќи помеѓу Македонците предизвикал претстава дека со промената на Уставот загубиле многу, а кај Албанците дека требало да биде спроведен уште одамна.
„Но, договорот посекако ги консолидираше етничките разлики на начин што не постоеше пред 2001-та, често на сметка на помалите заедници кои живеат во Македонија. Голем акцент е ставен на Македонците и Албанците, но не толку многу и на другите заедници кои живеат во земјата, како турската, српската, бошњачката, ромската“, коментира Неофотистос.
Згора на тоа, смета професорката по антропологија, многу Македонци се скептични дека меѓународната заедница е неутрална, затоа што албанските лидери ефикасно го користеа дискурсот на човековите права за да привлечат меѓународно внимание.
За Неофотистос, се` уште нерешеното прашање за името е извор на неизвесност, статусот на земјата останува нерешен и создава напнатост меѓу Македонците и Албанците, поттикнувајќи меѓуетничко ривалство. Албанците велат дека сакаат да се дел од ЕУ, без разлика како се нарекува земјата, а Македонците се понепопустливи кога е во прашање името, вели таа: „Фактот дека постои економска криза во Грција е важен момент. Дали владата би била заинтересирана да го реши спорот сега е друго прашање и надвор од доменот на моето истражување“.
Василики Неофотистос има докторат по антропологија од Универзитетот Харвард и покрај книгата, автор е на повеќе написи за етничката припадност, национализмот и мултикултурализмот на Балканот.