На 24 март се одбележа 25-годишнината од почетокот на воздушната кампања на НАТО против Сојузна Република Југославија (СРЈ) за време на војната во Косово, забележува ПолиграфИнфо.
Бомбардирањето заврши на 10 јуни 1999 година, откако претседателот на СРЈ Слободан Милошевиќ се согласи да ги повлече војниците од Косово и да дозволи мировници.
25 Years Since NATO Bombing of Sovereign Yugoslavia
На 25 март, руската државна новинска агенција Спутник го оспори изговорот за воената интервенција, имено дека албанските муслимани во Косово се етничко чистење.
„Светот дозна дека САД и НАТО го гледаат светот како свое игралиште каде што прават што сакаат пред четвртина век“, напиша Спутник.
„На 24 март 1999 година, западните земји почнаа да го бомбардираат градот Белград, главниот град на Југославија, под пресилен изговор за „заштита на Косоварите“.
Тврдењето на Спутник дека нема легитимен изговор за заштита на косовските Албанци е погрешно.
Научниците дебатираа што на крајот го мотивираше НАТО да ја започне двоиполмесечната воздушна кампања против СРЈ и дали „хуманитарната интервенција“ беше легална според меѓународното право.
Сепак, присилното раселување на стотици илјади луѓе, неколку акти на масовни убиства и други тешки прекршувања на правата на косовските Албанци претходеа на бомбардирањето на НАТО.
Околу 250.000 косовски Албанци беа протерани од своите домови до есента 1998 година.
Поради страв од хуманитарна катастрофа, настаните како масакрот во Дреница во февруари-март 1998 година и масакрот во Рачак во јануари 1999 година, придонесоа за одлуката на НАТО да употреби воена сила.
Извештаите од прва рака на високи креатори на политиката во Вашингтон сугерираат дека масакрот во Рачак ја „трансформирал балканската политика на Западот“, убедувајќи ја администрацијата на тогашниот претседател на САД Бил Клинтон и подоцнежните сојузници во НАТО „дека шестгодишниот напор да се запре етничкиот конфликт во Косово е осуден на пропаст“, објави тогаш Бартон Гелман од Вашингтон пост.
Научниците за меѓународни односи Џејмс Голдгејер и Горана Гргиќ тврдат дека интервенцијата на НАТО во 1999 година треба да се гледа во контекст на „најголемиот чин на масовно убивање во Европа“ - босанскиот геноцид што Србија и етничките босански Срби го извршија за време на југословенските војни.
„Речиси една година меѓународната заедница се обидуваше да го одврати режимот на Милошевиќ да го нападне албанското цивилно население во Косово со воведување низа трговски и инвестициски санкции, замрзнување на имотот и ембарго за оружје и нафта. Сите овие беа залудни, а некои дури и целосно контрапродуктивни, како во случајот со ембаргото за оружје на значително послабите сили на косовските Албанци. Бидејќи кршењето на човековите права, големите раселувања и бројот на смртни случаи почнаа да се зголемуваат, а меѓународните обиди за посредување не успеаја, стана јасно дека директната воена интервенција остана како последно средство“, напишаа Голдгејер и Гргиќ.
Грегори Стентон, научник за геноцид, тврди дека самиот термин „етничко чистење“ бил „измислен од Милошевиќ и српските пропагандисти како еуфемизам за присилна депортација и геноцид“.
Обединетите нации соопштија дека етничкото чистење е „буквален превод на српско-хрватскиот израз „etničko čišćenje“, но забележаа дека „прецизните корени на терминот или кој почнал да го користи и зошто се` уште се неизвесни“.
Сепак, корените на конфликтот се сложени и ниту една страна не е без вина.
Во 1989 година, Милошевиќ, тогашниот претседател на Србија, доби на важност со елиминација на автономијата на Косово.
Југославија му даде на Косово, провинција во Србија, автономија во 1974 година.
Во април 1992 година, републиките Србија и Црна Гора ја формираа Федеративна Република Југославија (СРЈ), откако Југославија се распадна среде југословенските војни, кои започнаа во 1991 година.
Целиот текст може да го прочитате на следниот линк: Russian Media Downplays Threat Posed to Kosovo Albanians Before 1999 NATO Intervention
Polygraph.info е производ на тимот за проверка на факти на Гласот на Америка