Неколку недели откако воената влада на Мјанмар објави национален нацрт, две млади жени од далечните делови на југоисточна азиска земја се упатија кон џунглите за да земат оружје против хунтата.
За двајца мажи на возраст од 30-ти во двата најголеми града во Мјанмар, заканата од регрутирање по повикот во февруари ги натера да побегнат во соседен Тајланд.
Изборот на овие четворица млади луѓе да се побунат или да побегнат нудат увид во превирањата во Мјанмар бидејќи растечкиот воен отпор претставува најголем предизвик за хунтата откако ја презеде власта со државен удар во 2021 година.
Спроведувајќи го законот од 2010 година, хунтата во февруари рече дека сите мажи на возраст од 18 до 35 години и жени од 18 до 27 години мора да служат до две години, додека специјалистите како лекарите на возраст до 45 години мора да служат три години.
Тоа значи дека 14 милиони луѓе, 27 отсто од населението на Мјанмар, се предмет на регрутирање, вели хунтата, повикувајќи околу 60.000 годишно да се пријават. Проценките за моменталната големина на вооружените сили, бунтовничките групи или бројот на луѓе кои се обидуваат да го избегнат регрутирањето не можеа да се утврдат.
Владата реагира на бунтовничката офанзива започната во октомври, која стана најзначајната закана за режимот по пучот со кој беше соборена владата на нобеловката Аунг Сан Су Чи, предводена од цивили.
„Откако беше донесен законот за регрутирање, сите млади мораа да донесат одлука“, рече една од жените, 18-годишна студентка по компјутерски науки која ја напушти државата Мон во Мјанмар без да и каже на мајка си и приклучи на вооруженото крило на Бунтовничката група Карен национален сојуз.
„Не се плашам од битки“, рече таа, „јас го направив мојот избор“.
Во Бангкок, еден од мажите што побегна, 32-годишник кој се пресели од Мандалеј, рече: „Сè уште бев на работа и со моето семејство пред некој ден. И одеднаш сега сум тука“.
Сите четворица побараа анонимност, наведувајќи ги безбедносните грижи додека првите регрути влегуваат во обука и локалните власти издаваат известувања за лицата што ги исполнуваат условите.
Провладините канали на социјалните мрежи покажуваат млади мажи како влегуваат во воените сали за обука, понекогаш опкружени со поддржувачи на хунтата кои држат цвеќе.
Но, неколкумесечните немилосрдни борби ги исцрпија повеќето воени баталјони на половина од препорачаната сила на трупите, што ја натера хунтата да го спроведе законот за регрутирање.
Ова нарушување „има сериозни негативни последици за економијата“, рече Ричард Хорси, висок советник на Кризната група во Мјанмар. Но, рече тој, „не сум сигурен дека тоа ќе влијае на плановите на режимот за регрутирање, со оглед на релативно малиот број на регрути кон кои се стремат“.
Нема иднина за младите
Последователните кризи од 1960-тите доведоа до бранови на егзодус, особено на образованите, рече експертот од Мјанмар, Тун Мајнт, професор по политички науки на колеџот Карлтон во Минесота.
„Луѓето кои се или наскоро ќе станат доктори, професори, инженери и така натаму, сега ја напуштаат земјата“, рече тој. „Нема иднина за младите“.
Со години, една 21-годишна жена од регионот Баго во централен Мјанмар сонувала да посетува часови по јазик и да стане туристички водич. Двојниот удар на пучот и пандемијата ковид-19 ја принудија да работи како продавачка.
Пред неколку недели, таа се приклучи на Народната ослободителна армија на Бамар, основана од поет кој стана лидер на паравојската.
„Кога беше објавен законот, мајка ми ми рече да се приклучам на револуционерните сили наместо да ме преземе војската на хунтата“, изјави таа за Ројтерс од камп за обука.
Човек од Мандалеј, кој се обучил како инженер и продавал покуќнина за да собере 2.000 долари за да се пресели во главниот град на Тајланд, е запуштен.
„Веќе немаме цели за нашата иднина или кариера“, рече тој.
„Ние само смислуваме како да преживееме секој ден“, додаде тој.
Извор: Ројтерс