„Путин е се повеќе изолиран економски, политички, воено, и ако го споредиме ова, на пример, со самитот во 2019 година, ова беше нешто како самит кој имаше многу намери да продолжи напред, да ги продлабочи врските со африканските лидери. во африканските земји ако погледнеме“, смета Марлос ван Вајенбург, асистент професор по афро-американски студии на Универзитетот Харвард
Професорката вели дека со самото тоа што само 17 африкански лидери се појавија на самитот, означува презир од политичка перспектива.
„Би помислила дека трите главни прашања што беа на дневен ред беа тешки за Путин. Да се направат значајни чекори напред со тоа, првиот е договорот за жито. Ова, се разбира, со вид на повлекување од договорот за жито што обезбеди безбеден премин на жито во африканските земји. Тој создаде многу реакции на содржината. И сега даде тони бесплатно жито за да го надомести тоа до одреден степен. Сè уште не мислам дека целосно ќе го стори тоа, но тоа е една работа каде што изгледа дека тој не добил ништо од тоа. Тој едноставно мораше да подари нешто. Вториот дел е Украина. Повторно војна. Тој беше притиснат од африканските лидери денеска да се придвижи кон мировен договор. Тоа не отиде толку далеку што имаше експлицитна осуда, но сепак тоа е уште еден знак дека ако се надеваше дека ќе ги привлече луѓето на своја страна. И, конечно, третата е секако, за која веројатно помалку јавно се дискутира на самитот е улогата на Вагнер“, изјави за Гласот на Америка, професорката Марлос ван Вајенбург.
Со сличен став е и евроазискиот аналитичар Метју Ор кој работи во компанија за разузнавање ризици која обезбедува геополитички информации и консултации. Ор вели дека Русија нема што да им понуди на афричките држави, и дека тие гледаат ризик во соработката со Руската Федерација.
„Конференцијата, дури и ветувањата на Русија за бесплатно жито, мислам, беа дочекани со многу скептицизам. И да бидам искрен, беа многу, многу неодоливи. Тие беа многу помалку отколку што навистина очекував, бидејќи е јасно дека сумата што ја понуди Путин конкретно рече дека шест земји може да добијат до 50.000 тони жито. Тоа се само околу 300.000 тони жито. Мислам, тоа е многу помалку од количината на жито што Русија ја краде од Украина. Тоа е само мал дел од 60 милиони тони што тие приближно ги произведуваат годишно. Значи, на крајот на денот, тоа е многу мала количина“, вели аналитичарот Ор.
За неуспех на самитот на Путин во Санкт Петербург, д-р Клаус Ларес, професор по историја и меѓународни односи на Универзитетот во Северна Каролина вели дека африканските лидери пред да дојдат во Русија, се сретнаа со украинскиот претседател Влодимир Зеленски, а во меѓувреме имаше бомбардирање од страна на Русија во близина на пристанишниот град Одеса.
„Критиката пред сè, мислам дека африканските земји се помалку посветени на поддршката на Русија во војната во Украина, додека никогаш немаше целосна поддршка на Путин, многу земји се стремеа да застанат на страната на Путин на претпазлив начин и сега гледаме повеќе. Отворена критика за тоа што неодамна го видовме повлекувањето на Русите од договорот за житото со Украина. Мислам дека тоа доведе до многу критики во Африка. Во земјите, како Кенија, на пример, беше многу јасно дека ќе ја зголеми сиромаштијата, дека ќе ги зголеми цените на житото за 20 проценти и повеќе. И секако ќе придонесе за недостиг на пченица, јачмен, сончогледово масло и ѓубрива. Секој друг производ што е лоша вест за сиромашните земји во светот и многу од нив се, се разбира во Африка и денес слушнав дека сите украински пристаништа кои се наоѓаат на Црното море се затворени“, изјави Ларес.
Многумина на Западот го гледаат дводневниот самит како пропаганден потег на Кремљ за да покаже дека не е отсечен од светот. Но, набљудувачите велат дека тој, исто така, е можност искрено да се зборува со руските лидери за потребата да се донесе мир во Украина.