Џеси Вимберли ги пали шумите со соседите.
Користејќи нови алатки за да ја оживеат старата заедничка традиција, тие запалија плевел и шумски отпад со факел, притоа внимавајќи жарот да остане под контрола со помош на дувалки за лисја.
Вимберли (65) собира групи низ осум окрузи во Северна Каролина за да ги ослабе идните шумски пожари со палење на лисјата. Изгорените површни го чистат простор за долголисниот бор, вид на дрво чии семиња нема да никнат од грмушките што ја блокираат голата почва. Од 2016 година, горењето на шуми поттикна растечко движење за формализирање на овие волонтерски активности.
Асоцијациите за палење на шумите се покажаа клучни во напорите за обнова на долголисните борови што се бедем на американскиот југоисток.
Контролираниот пожар што реплицира природни пожари е од клучно значење за здравјето на шумите.
Во Северна Каролина, работата понекогаш завршува со скара.
„Луѓето од југот сакаат да се собираат и да прават заедно храна“, рече Вимберли.
„Огнот не е нешто што го правиш сам“, рече Вимберли.
Според истражувачите од Државниот универзитет во Северна Каролина, постојат повеќе од 100 здруженија низ 18 држави, а Југоисточниот дел е жешка точка за нови. Здружението за пропишани пожари на Вимберли се смета за прво во регионот, а групата известува дека им помогнала на околу 500 луѓе да го исчистат земјиштето.
Ова доаѓа со напорите на федералните власти во изминатиот век за сузбивање на шумските пожари. Уште домородните луѓе и раните доселеници користеле вакви пожари.
„Огнот е лек за земјата. Тој е и лек за нашите луѓе“, рече Кортни Стид, координаторка за теренски активности за Здружението за препишани пожари Сандхилс и членка на племето Лумби.
„Тоа нè враќа на нашите традиции“, рече Стид.
Екосистемот на долголисен бор опфаќа само 3% од 360.000 километри квадратни што ги опфаќал пред индустријализацијата и урбанизацијата. Но, остануваат некои делови, од Вирџинија до Тексас и до Флорида. Зеленилото на системот сè уште ја засолнува белата препелица и другите видови во опаѓање. Иглолисните дрвја се особено отпорни на суши, опасност што станува почеста и потешка поради климатските промени.
Голема група од екологисти, ловци, непрофитни групи и владини агенции неодамна прославија зголемување од 53% на долголисни борови од 2009 година, на подрачје што се протега на околу 20.000 километри квадратни. Сепак, тоа не ја исполни нивната цел да достигнат 32.000 километри квадратни.
Федералните агенции го поддржуваат потфатот преку активности како што се отстранување инвазивни видови и работилници за управување со земјиштето. Речиси 50 милиони американски долари федерални грантови се достапни за проекти кои го зајакнуваат здравјето на шумите, вклучително и „препишаниот“ пожар.
Американскиот Оддел за земјоделство имаат програми кои го поддржуваат планирањето и садењето.
Сопствениците на земјиште велат дека државите приватните изведувачи не можат да ја исполнат побарувачката.
Влажноста и ветерот се најголемите фактори во планот за горење.
Рачните метеоролошки броила обезбедуваат брзината на ветерот, температурата и влажноста да паднат во границите според плановите напишани претходно. Рецептите, исто така, можат да ја намалат потенцијалната одговорност во случај на пожар. Избеганите пожари се ретки, според студиите на федералните агенции и истражувањата на групите со пропишани пожари во заедницата.
Климатските промени го намалуваат бројот на денови за безбедни горења. Зголемените температури предизвикуваат помала релативна влажност на југот и ги интензивираат периодите кога е премногу суво, рече Џенифер Фосет, експерт за пожари во дивината од Државниот универзитет во Северна Каролина.
Како што се зголемува сериозноста и зачестеноста на бурите, сушите и шумските пожари, долголисните борови би можеле да станат уште поважни за еколошката отпорност на југот.
„Тоа е повеќе од само садење дрвја“, рече Лиза Лорд, директорка на програмите за зачувување на Алијансата Лонглеф.
„Сакаме да се посветиме на враќање на сите вредности на шумата“, рече Лорд.
Извор: Асошиетед пред